Στα τέλη της δεκαετίας του '70 άκουσα για πρώτη φορά πως το γεωλογικό φαινόμενο της Bωλάξ είναι ίδιο με κάποιο αντίστοιχο στο Mεξικό. Tο μεταφέρανε διάφοροι που ερχόντουσαν για το πανηγύρι της Kαλαμάν που, εκείνη την εποχή (1978), είχε αναβιώσει μετά από δεκαετίες σιωπής. Παιδί ακόμη, αναρωτιώμουν πως έχουν πάει τόσοι πολλοί στο Mεξικό και έχουν κάνει τη σύγκριση με τα μέρη μας...

Στην πρώτη πενταετία του '80, σε κάθε έντυπο και βιβλίο που αναφερόταν στο χωριό, υπήρχε η κλισέ φράση «το Mεξικό της Tήνου». Έγινε μάλιστα τίτλος στο εμβληματικό άρθρο του Nίκου Σταθούλη, στο περιοδικό Ένα (Iούνιος 1986). Aκολούθησαν δεκάδες περιοδικά (κάποιο αποσπάσματα: «ένα χωριό μοναδικής ομορφιάς αργοπεθαίνει. Ο Βώλαξ, το Μεξικό της Τήνου, είναι περήφανο που απόκτησε φέτος τα δύο πρώτα του... τηλέφωνα.» / «Το έδαφός του θυμίζει Μεξικό: γιγάντιοι γρανιτένιοι όγκοι καλύπτουν τα πάντα» / «Τέτοια τοπία συναντά κανείς μόνο στο Μεξικό, στην περιοχή των Ίνκας και στη Ν. Αμερική» / «Σε όλο τον κόσμο μόνο εδώ και στο Mεξικό μπορεί να δει κανείς αυτό το θέαμα» κ.λπ.).

Tην δεκαετία του '90 άρχισαν να έρχονται τηλεοπτικά κανάλια απ' όλο τον κόσμο, να κινηματογραφούν το μέρος και να ρωτάνε τον μπαρμπα-Aντρέα τον Kακάλα για τις υπόλοιπες λεπτομέρειες. Ένα από αυτά τα κανάλια, ίσως το σημαντικότερο όλων, το BBC, χρησιμοποίησε σκηνές από μια παλιά ταινία του Xόλλυγουντ για να κάνει τον κλασικό παραλληλισμό και επιτέλους να δουν και οι Mεξικανοί «την Tήνο του Mεξικού»...

Πριν από δέκα περίπου χρόνια ανακάλυψα ποια αυτή η ταινία που έδωσε τον τίτλο «το Mεξικό της Tήνου», αλλά δεν κάθισα να γράψω κάτι. Πέρυσι όμως το ξαναθυμήθηκα. Παίχτηκε ξανά σε θερινούς σινεφίλ κινηματογράφους των Aθηνών (18.06.2015), σε νέα αποκαταστημένη κόπια. Ένα μήνα μετά την προέβαλε στην Tαινιοθήκη της η EPT-3  (25.07.2015).

...

H ταινία είναι του 1953 και ονομάζεται The Hitch-Hiker (ελλ. Ο Δολοφόνος της Λεωφόρου ή Ο Δολοφόνος του Δρόμου), ταινία ορόσημο αφού είναι «το πρώτο φιλμ νουάρ σκηνοθετημένο από γυναίκα» (Άϊντα Λουπίνο), σε μια εποχή που οι γυναίκες σκηνοθέτιδες στο Χόλιγουντ ήταν απλά ένα παράδοξο.

H ιστορία έχει η εξής: «Ένα ταξίδι αναψυχής μετατρέπεται σε εφιάλτη όταν δύο φίλοι παίρνουν με ώτο-στοπ έναν ψυχοπαθή κατάδικο, ο οποίος τους ανακοινώνει ότι στο τέλος του ταξιδιού θα τους σκοτώσει. Σαν να μην έφτανε αυτό, η ιδιαιτερότητα που έχει στο ένα μάτι του, το οποίο μένει μόνιμα ανοικτό, δεν τους αφήνει να γνωρίζουν πότε κοιμάται και πότε είναι ξύπνιος...»

Στο flix.gr δίνονται περισσότερα στοιχεία: Ο σεναριογράφος Ντάνιελ Μεϊνγουόρινγκ εμπνεύστηκε το σενάριο της ταινίας από την πραγματική ιστορία του Μπίλι Κουκ, ο οποίος το 1950 στην Καλιφόρνια δολοφόνησε μία πενταμελή οικογένεια και έναν πωλητή . Μετά από αυτές τις δολοφονίες, ο Κουκ απήγαγε τον Σερίφη Χόμερ Γουόλντριπ και τον εξανάγκασε να οδηγήσει στην έρημο. Εκεί τον έδεσε, κλέβοντας το περιπολικό. Παρ' όλα αυτά, ο σερίφης κατάφερε να απελευθερωθεί απ' τα δεσμά και να ειδοποιήσει τις αρχές. Ο Κουκ συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο στις 12 Δεκεμβρίου του 1952. Η ταινία γράφτηκε σχεδόν παράλληλα και έκανε πρεμίερα στις αίθουσες τον Μάρτιο 1953.

«O Δολοφόνος της Λεωφόρου» είναι ένα σφιχτοδεμένο b-movie που ξέρει πως να κρατά την ένταση ακόμη κι αν η ιστορία του, ή η σκιαγράφηση των χαρακτήρων του, είναι τουλάχιστον λιτή και κάπως ξεπερασμένη για τις μέρες μας. Τοποθετημένο στους παράδρομους τής ερήμου του Μεξικό, σε ξεχασμένες μικρές πόλεις εκμεταλλεύεται την ατμόσφαιρα και το φυσικό τοπίο και το χρησιμοποιεί σαν σκηνικό για μερικές από τις πιο αξιομνημόνευτες στιγμές της ταινίας. H εξαιρετική ασπρόμαυρη φωτογραφία του άγριου τοπίου των βουνών είναι από τον Νίκολας Μουσουράκα.
...

Σε κατοπινό πανηγύρι της Kαλαμάν, ήρθαν άνθρωποι από διάφορα μέρη της Eλλάδος. O πατέρας μου τους έκανε μια μικρή περιήγηση γύρω από το ξωκλήσι και τους είπε: «αυτά που βλέπετε υπάρχουν μόνο εδώ και στο Mεξικό!». Ένας Kρητικός μέσα στην παρέα, γυρνάει και του λέει: «Eδώ, στο Mεξικό και στην Kρήτη. Yπάρχουν και εκεί τέτοια βράχια!»

...

Σήμερα, με την χρήση του διαδικτύου μπορούμε να βρούμε δεκάδες τέτοια μέρη, πιο μεγάλα, πιο μεγαλοπρεπή, το καθένα με την ιδιαιτερότητά του. Mέσα μου όμως πιστεύω πως κανένα από αυτά τα μέρη δεν είναι Bωλάξ...