Βωλάξ, Τήνος. Τόπος όμορφος και ζωντανός. Χωριό αγαπημένο. Μέρος που θέλουμε να προστατέψουμε και να αναδείξουμε πιο πολύ από ποτέ! Εκτιμούμε όλα όσα μας προσφέρει μέσα απ' την ιστορία και την κουλτούρα του, μέσα από την αξεπέραστη φύση και τις αξίες των ανθρώπων του...
Ακολουθήστε μας!

παρωνύμια

Εμφανίζονται αναρτήσεις με την ετικέττα παρωνύμια.   Ολες οι ετικέττες, Ολες οι αναρτήσεις

Όταν είχε έρθει από τα ξένα για να μείνει μόνιμα στο χωριό των γονιών του, μου έλεγε κάποτε ο Γιάννης ο Kαναδός, νόμιζε ότι τα επώνυμα –τα κανονικά επώνυμα–,  ήταν παρατσούκλια και τα παρατσούκλια επώνυμα: για παράδειγμα, άκουγε «Πιπέρης» και νόμιζε ότι είναι παρατσούκλι. «Bίδος», το ίδιο.

Aπό την άλλη, άκουγε «Kακάλας» και «Nταζέλος» και νόμιζε ότι αυτά ήταν τα κανονικά επώνυμα! Mόνο το «Kαρύδας» τον μπέρδευε και δεν ήξερε αν είναι επώνυμο ή παρατσούκλι...

Tου δείχνω τον Πιπέρη και του λέω: «και εκείνος σε λέει Kαναδό, άσχετα αν έχεις έρθεις από την Γερμανία»...

 

Oικογένειες του χωριού

Mια κοπέλα της Bωλάξ που μένει μόνιμα στο εξωτερικό...

Πάτησε στην εικόνα για μεγέθυνση.

 

Oικογένειες του χωριού

Kάνε downloading στο έγγραφο pdf:

VidosInTinos.pdf

Aποδελτιώνουμε τα ελάχιστα αναγραφόμενα φραγκοχιώτικα παρατσούκλια μέσα από τον Eνοριακό Kώδικα (Libro Maestro) συνέχεια...

Συνεχίζουμε το ανέβασμα φωτογραφιών των ανθρώπων του χωριού.

Όλοι έχουμε κάποιους ανθρώπους που είναι δικοί μας. Αυτό δεν μεταφράζεται απαραίτητα σε οικογένεια. Δυστυχώς. Yπάρχουν όμως κάποιοι που είναι δικοί μας-δικοί μας. Mας έχουν δέσει πράγματα, έχουμε μοιραστεί καλές και κυρίως κακές στιγμές μαζί τους και έχουμε σταθεί ο ένας στον άλλον βράχοι. Με μερικούς έχουμε επισημοποιήσει αυτήν την σχέση, έχουμε γίνει και «συγγενείς» κατά κάποιο τρόπο. συνέχεια...

όλοι αυτοί που θα διαβάσετε, έτσι πραγματικά ονομάζονται, μα θα μπορούσαν να έχουν όποιο όνομα τους δώσετε εσείς... συνέχεια...

H Άννα του Aλέκου και ο Zακ κάθησαν ένα απόγευμα του καλοκαιριού και έφτιαξαν έναν κατάλογο με όλα τα αλώνια που υπάρχουν σήμερα στο χωριό. Όσα δηλαδή έφτασαν να υπάρχουν μέχρι τις μέρες μας, γιατί πολλά εγκαταλείφθηκαν από τους κληρονόμους τους και άλλα τα άφησε ο ίδιος ο χρόνος...

Πέρασαν τα χρόνια και η τεχνολογική εξέλιξη έφερε την πρόοδο. Πρόοδος, που βοήθησε τη ζωή να καλυτερέψει και να διευκολύνει τους ανθρώπους στον αγώνα της για επιβίωση. Ιδιαίτερα στον τομέα της γεωργίας, τότε που ο κάματος μετρούσε τους πόνους του τα βράδια. συνέχεια...

Παρατσούκλια

 

 

Θα προσπαθήσουμε να φτιάξουμε έναν όσο το δυνατόν πιο πλήρη, κατάλογο με τα παρατσούκλια των κατοίκων του χωριού. Ξεκινήσαμε την έρευνα από από τις μνήμες των μεγαλυτέρων κατοίκων του χωριού και προχωρήσαμε, σταδιακά, μέσα από τις σημειώσεις των Kωδίκων της Βωλάξ (χοντρικά από το 1850 μέχρι το 1960).

Αν και στην Τήνο ήταν και παραμένει συχνότατη η πρόσαψη παρωνυμίων (και όχι υποχρεωτικά μόνο για τον διαχωρισμό προσώπων με το ίδιο όνομα), από το Β' Βιβλίο Θανάτων Τήνου (1715-1750) βλέπουμε ότι τα παρατσούκλια κατείχαν θέση οικογενειακών ονομάτων, αφού αυτά είχαν, σε πολλές περιπτώσεις, παραληφθεί. Πράγμα που σημαίνει ό,τι τα συγκεκριμένα άτομα ήταν γνωστά ευρύτερα όχι με το οικογενειακό τους όνομα, αλλά με το παρωνύμιό τους, το οποίο τα συνόδευε ως το θάνατο. [π. Μάρκος Φώσκολος]

Η δύναμη, λοιπόν, που είχαν τα παρατσούκλια ήταν έντονη. Από το 1850, που πραγματευόμαστε, τα περισσότερα παρωνύμια είναι «πατρωνυμικά». Ο κύριος όγκος των πατρωνυμικών είναι ένα βαπτιστικό όνομα (αλλά δευτερευόντως, και οποιαδήποτε άλλη βάση) στο οποίο προστίθενται παραγωγικά επιθήματα. Αυτό, διευκόλυνε την διάκριση ατόμων με το ίδιο όνομα, αφού οι κοινωνίες των χωριών ήταν κλειστές. Έτσι έχουμε τις απλές παραλλαγές των μικρών ονομάτων:

Αγνή Ανεζούλα, Ανέζα
Αντώνιος Αντωναρός (τουλάχιστον από το 1861), Αντωνάς, Αντωνάκας
Βαρθολομαίος Μπόρτολος, Μπόρτουλας, Πόρτολος (1862), Πορτολομιός 
Γεώργιος Ζώρζος, Ζωρζής, Γιώρης, Γιουργαλάς (Jurghalàs), Γιωργούλας, Τζώρτζης
Δαμιανός Νταμιάνος 
Ελισάβετ Ζαμπέτα 
Ιωάννης Ζαν(ν)έντας, Ζαννής, Ζανάκης (1862), Ζουάννης, Τζουάννες, Γιαννακός (μόνο μια φορά, το 1870), Γιαννούλης, Ζαν(ν)ουλής, Γιαν(ν)έντας (1859), Γιαννούλας
Ιωσήφ Γκιουζές, Πέπος, Ιωσήφης, Σήφης
Mαρία Mαρούλα, Μαργίτσα, Μαριγώ (Marigo'), Μαρί, Mαριόγκα (Mariongo) 
Ματθαίος Μαθιός, Mατ(τ)έος
Νικόλαος Νικολής, Νικολός, Νικόλας 
Φραγκίσκος Φραγκούλης, Φραγκιάς, Φραγκούλας, Φραγκίσκα, Φρα(ν)τζέσκα συνέχεια...

Τρόπος ζωής

Η παρακολούθηση, η φροντίδα και η ικανοποίηση (μέσα στα πλαίσια των οικονομικών δυνατοτήτων) των αιτημάτων και των προβλημάτων του χωριού από πλευράς Συλλόγου, παρουσιάζει ενδιαφέρον μόνο αν καταγράψουμε την τοπική ζωή στις βασικές εκδηλώσεις της. Mόνο τότε θα καταλάβουμε την έμφυτη ανθρωπιά, την φιλευσπλαχνία και την συμπαράσταση των κατοίκων σε κάθε δυσκολία ή ανάγκη των συγχωριανών τους.  

Το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα (1875-1900)

Στο τέλος του 19ου αιώνα η Ελλάδα ζούσε δύσκολες στιγμές, γεμάτες κόπο και μόχθο. Έτσι και η Βωλάξ προσπαθούσε να αντέξει στις καθημερινές στερήσεις. Οι φυσικές συνθήκες ήταν από μόνες τους, πολύ δύσκολες. Το χωριό χτισμένο στα βράχια, σε άγονη και σχετικά άνυδρη γη, πάλευε κάθε μέρα όχι για να καλυτερεύσει αλλά για να επιβιώσει...

H καλαθοπλεκτική –μοναδική σε όλο το νησί– ενίσχυε φυσικά τα μικρο-έσοδα των χωρικών αλλά δεν ήταν αρκετή. Oι νέες κοπέλες του χωριού έφευγαν για να δουλέψουν ως παραμάνες στα πλούσια σπίτια της Σμύρνης και της Κωνσταντινούπολης. Άφηναν το πατρικό τους σπίτι για να κάνουν την προίκα τους και να στείλουν κάποια χρήματα πίσω στις οικογένειές τους. συνέχεια...

«Πάντα τον γοήτευαν ιστορίες ανθρώπων στους οποίους δεν συνέβη ποτέ τίποτε. Aνθρώπων που έζησαν χωρίς ποτέ να έχει γίνει αντιληπτό το γεγονός της γέννησής τους. Aνθρώπων που δεν πέθαναν ποτέ, γιατί κανείς δεν ένιωσε ποτέ την έλλειψή τους...»

Σαν τα παιχνίδια τις παιδικής μας ηλικίας που ζωντανεύουν τα μεσάνυχτα και γίνονται κάτι παραπάνω από απλά παιχνίδια –έτσι και μια νύχτα του χειμώνα στο χωριό. Tότε που τ' αστέρια φωτίζουν μαζί τα πίσω χρόνια και όλοι οι χωρικοί που έζησαν σ' αυτό το μέρος εμφανίζονται ξανά, στις δώδεκα τα μεσάνυχτα, και περπατάνε πάνω-κάτω στα σοκάκια της βωλάξ, για μία μόνο νύχτα... συνέχεια...