ταζέλος
Εμφανίζονται αναρτήσεις με την ετικέττα ταζέλος. Ολες οι ετικέττες, Ολες οι αναρτήσεις
Υπότιτλος: Το Μαρκάκι και ο αδελφός του ο Γιάννης ο Ταζέλος στη βεράντα του σπιτιού τους, καλοκαίρι του 1978.
Soundtrack: (το ψάχνω και επανέρχομαι) συνέχεια...
Ο Γιάννης Φυρίγος με φαντεζί γραβάτα, κομψό κούρεμα, χωρίς μούσια και με το χαμόγελο της Τζοκόντας. Έτσι επιβεβαιώνεται πανηγυρικά πως ο σχεδόν μυθικός Ταζέλος ήταν τελικά υπαρκτό πρόσωπο και κάποιοι από μας εξακολουθούμε να είμαστε οι αυτόπτες μάρτυρες της ύπαρξής του...
Λένε πως υπήρχαν διάφορες ιστορίες ώστε να δεχτούν κάποιοι να φροντίζουν τους «λωλούς» και να μην τους παρατήσουν στους πέντε δρόμους...
Tο Xρονικό της Bρετάνης γράφει: «H παρουσία ενός τρελού μέσα στο σπίτι προστατεύει τους ενοίκους από τα μάγια των μοχθηρών πνευμάτων».
Conam-Hek, σ. 191
Mεταξύ των περιέργων θεαμάτων του μικρού ορεινού χωρίου, εν τω οποίω διήλθον περιστασιακώς την παιδικήν μου ηλικίαν, κατελέγετο και εις παράφρων ονόματι Tαζέλος, οίτινος η ανάμνησις έμεινε βαθέως εγκεχαραγμένη εις το πνεύμα μου. συνέχεια...
Σας δίνουμε την «ιστορία-πίσω-από -τον-μύθο» (βραδυνή πυρά του Camp, 9.08.2012) που δικαιολογούσε τι ήταν αυτό που έψαχναν οι ομάδες στο Κυνήγι του Θησαυρού. Μας την μετέφερε ο μπαρπα-Μητς...
Πρόλογος
Το παραμύθι είναι μια φανταστική προφορική διήγηση, που συνήθως αποτελείται από πολλά και διαδοχικά επεισόδια, και πολλές φορές από διαφορετικές ιστορίες όπου η μία σε οδηγεί στην επόμενη. Το παραμύθι διαφέρει από τον μύθο, είναι παρά-τον-μύθο, γι αυτό και λέγεται παραμύθι. Λένε πως όλος ο κόσμος του πρωτόγονου ανθρώπου, η θεωρία και ο φόβος του για τα διάφορα φυσικά φαινόμενα, η πίστη του στη μαγεία και οι δεισιδαιμονίες του, η πίστη του στις υπερφυσικές ικανότητες των μάγων, η στενή του σχέση με τα ζώα –τα οποία θεωρούσε συντρόφους, τα όνειρα που έκανε και τον μετέφεραν σε άγνωστους τόπους με τρόπο ανεξήγητο, πέρασε μέσα στα παραμύθια.
Λένε ακόμη πως συνέχεια...
«Είχε μια φορά κι έναν καιρό ανάμεσά μας κάτι παλαβούς αλλιώτικους, κάτι όμορφους παλαβούς που δεν έμοιαζαν ούτε με τους σημερνούς ούτε ο ένας με τον άλλον. Χωρίς αυτούς θα έλειπε σίγουρα από ανάμεσά μας κάτι».
Ψάχνω τις σκόρπιες σκέψεις μου –όχι αυτές που έρχονται σαν αστραπή μέσα από το μυαλό μου και πάλι σαν σίφουνας φεύγουν απ' αυτό– τις άλλες, αυτές που βρίσκονται γραμμένες επάνω σε χαρτάκια ξεχασμένα στις τσέπες των φθαρμένων παντελονιών ή άλλα χαρτάκια, πιο μικρά, κρυμμένα μέσα σε παλιά μεταλλικά κουτιά από καραμέλες για το λαιμό. Ψάχνω τις σκέψεις μου που είναι παρατημένες, μαζί με άλλες κιτρινισμένες σελίδες, μέσα σε συρτάρια που έχω μήνες να ανοίξω. Πόσο καιρό λέω να τις τακτοποιήσω (όλες!) σε ένα καλό τετράδιο, που εδώ και καιρό έχω αγοράσει γι' αυτόν και μόνο τον σκοπό. Στα πιο πολλά χαρτάκια σημειώνω (μαζί με άλλες ακατάληπτες λέξεις) το όνομα του Ταζέλου. Για ποιο λόγο άραγε; Τι μου' χει έρθει; Βλέπω σινεμά στον ύπνο μου –όλοι βλέπουν όνειρα, ακόμη και οι άνθρωποι που γεννιούνται τυφλοί– και μου παρουσιάζεται ξανά ο Γιάννης ο Ταζέλος. συνέχεια...
Αντί κειμένου, κάποιες αναμνήσεις για τον Γιάννη τον Ταζέλο.
Το σώμα μου ντρέπεται. Με πάει πίσω-πίσω και με κρύβει. Μια κουκουβάγια είναι το σώμα μου. Βλέπει φώτα και κρύβεται. Φωνές ακούει και τρομάζει. Γνωστούς κοιτά και κοκκινίζει. Το σώμα μου είναι βιαστικό. Γι αυτό με σέρνει μαζί του. Με παίρνει καμιά φορά απότομα, φοβάται μη με χάσει. Ποιος ξέρει γιατί. Αφού αυτό στο τέλος θα μ' αφήσει πρώτα... συνέχεια...