Βωλάξ, Τήνος. Τόπος όμορφος και ζωντανός. Χωριό αγαπημένο. Μέρος που θέλουμε να προστατέψουμε και να αναδείξουμε πιο πολύ από ποτέ! Εκτιμούμε όλα όσα μας προσφέρει μέσα απ' την ιστορία και την κουλτούρα του, μέσα από την αξεπέραστη φύση και τις αξίες των ανθρώπων του...
Ακολουθήστε μας!

Θα σας πω ένα παραμυθάκι. Χιονιάς έξω και η παρέα γύρω από το τζάκι το ζητάει:

Μια φορά κι έναν καιρό, δύο παιδιά ο Δ και ο Δ, γεννημένα στην μεγαλούπολη, επισκέφθηκαν το χωριό των πατεράδων τους.

Τα παιδιά μαγεύτηκαν από το χωριό. ‘Ετρεξαν, έπαιξαν, διασκέδασαν, γνώρισαν τη φύση. Καλοκαίρι με καλοκαίρι άρχισαν να αγαπάνε και άλλα πράγματα στο χωριό.

Ξεχώριζαν πια την ιδιαιτερότητα του τοπίου, την απλότητα των ανθρώπων.

Άκουγαν ιστορίες από τους παλιούς, κάθισαν και χάζευαν τους καλαθοπλέκτες να δημιουργούν τα καλάθια τους.

ΑΓΑΠΗΣΑΝ  τον ΤΟΠΟ και  τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ του...

Τα παιδιά μεγάλωσαν και θέλησαν να δώσουν πίσω στο χωριό ένα κομμάτι από αυτά που τους είχε προσφέρει. Αλλά με ποιό τρόπο; Τι μπορούσαν να κάνουν;

Επέλεξαν να εστιάσουν στα παιδιά του χωριού. Παιδιά που ζούσαν  στην μεγαλούπολη αλλά και στην μεγάλη πόλη του νησιού. Βλέπετε στο χωριό δεν ζούσε κανένα παιδί.

Και ξεκίνησαν.

Οργάνωσαν ένα κυνήγι θησαυρού. Αυτό έγινε δεκτό με ενθουσιασμό και αγκαλιάστηκε από μικρούς και μεγάλους.

Σειρά είχε ένας μαραθώνιος παιχνιδιών. Μία σειρά παιχνιδιών που απογείωσε το κέφι των μικρών τους  φίλων.

Μετά όμως τι; Ο πήχης είχε ανέβει ήδη ψηλά. Τι μπορούσαν να κάνουν;

Μία τρελλή ιδέα γεννήθηκε. Δεν ξέρω σε ποιό μυαλό, δεν το έχω ρωτήσει ποτέ μου.

Άλλωστε δεν νομίζω ότι έχει σημασία.

Ας επανέλθουμε στην ιδέα λοιπόν.

Μία κατασκήνωση για τα παιδιά. Άκουσον Άκουσον. Μία κατασκήνωση για τα παιδιά.

Πραγματικά τρελλή ιδέα. Που θα μπορούσε να γίνει;  Ένα μόνο το κατάλληλο σημείο στο χωριό. Ο περίβολος της Καλαμάν.

Ένας χώρος που δεν έχει ρεύμα αλλά έχει τουαλέτα και νερό για την λάντζα.

Που θα έμεναν τα παιδιά; Μα φυσικά σε σκηνές.

Τι θα έτρωγαν; Κάτι που θα μαγειρευόταν εκεί με ξύλα.

Πως θα γέμιζε ο χρόνος τους; Αα  αυτό ήταν πιο εύκολο, λαμβάνωντας υπ’ όψιν την παρουσία τους σε κατασκηνώσεις σαν παιδιά.

Μία συζήτηση, μία πρόταση, μία βοήθεια και όλα έτοιμα να ξεκινήσουν.

Και άλλη συνάντηση για τεχνικά θέματα και τον τελικό σχεδιασμό “επί χάρτου”.

Σχεδιάστηκαν όλα.

Πως θα μοιρασθούν οι σκηνές, τα παιχνίδια που θα γίνουν, τα φαγητά και τι προμήθειες θα χρειάζονταν. Η  ανάληψη των εξόδων από τον σύλλογο του χωριού, τους γλύτωσε από τον προβληματισμό.

Επικοινωνίες με παιδιά και γονείς και όλα έτοιμα.

Η κατασκήνωση έγινε και όλα κύλησαν καλά.

Έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Αυτό είναι το τέλος του παραμυθιού μας. 

Αλλά σε εμάς η ιστορία συνεχίζεται.

Και έγινε και άλλη και άλλη κατασκήνωση.

Και ο Δ και ο Δ δικαιώθηκαν.

Τα χαμόγελα των παιδιών η ανταμοιβή τους.

Παιδιά ήρθαν, παιδιά έφυγαν. Πιστεύω όμως ότι όλα έχουν κερδίσει κάτι.

Εκτός από τα παιδιά όμως, έχει κερδίσει και το χωριό. Έχει κερδίσει την αγάπη των παιδιών του.

Μοιραστείτε το

2 σχόλια

#99
Ένας από τα δύο «Δ»
H έμπνευση είναι υπερτιμημένη. Μια καλή ιδέα μπορεί να κατεβάσει ο οποιοσδήποτε. Tο θέμα είναι να γίνει πράξη! Όταν στους Δ+Δ προστίθεται η M και ο N, και μετά από λίγο ο Π, τότε δημιουργείται μια ομάδα που είναι ικανή για όλα. H λέξη «ομάδα» είναι πιο δυνατή από την λέξη «ιδέα». Tο αποτέλεσμα φαίνεται στα μάτια των μικρών κατασκηνωτών! Kαι αυτά μάς οδηγούν σε νέες εμπνέυσεις, σε νέες ιδέες, σε νέες ομάδες...
11 Ιανουαρίου 2015
#100
Νίκος Καλιαμούτος
Η ομάδα όντως είναι κάτι πολύ δυνατό (για όποια ομάδα και αν συζητάμε). Μην φτάσουμε όμως να υποτιμούμε και την έμπνευση....
15 Ιανουαρίου 2015