χώρα
Εμφανίζονται αναρτήσεις με την ετικέττα χώρα. Ολες οι ετικέττες, Ολες οι αναρτήσεις
—Το χωριό ήταν όλοι φτωχοί, τρεις ξεχώριζαν με ζώα και χωράφια: Πρώτος ο Νταμιάνος, μετά ο γερο-Πιπέρης και μετά ο παππούς. Οι άλλοι φτωχοί. Δεν είχαν και τίποτα. Και οι άλλοι φτωχικά δηλαδή ζούσανε, αλλά είχανε ζώα και χωράφια, μπορούσαν να κάνουν τα κουμάντα τους… συνέχεια...
«Πάνε δεκαετίες... Η γιαγιά ήτανε στην Αθήνα. Νομίζω πως είχε κάνει μια εγχείριση. Ήτανε άρρωστη και βγάλανε στον κάντο ένα μικρό κτηματάκι. Ένα χωραφάκι, κοντά στην Καυκάρα. Εκεί. Κοντά στο Άπλωμα, από κάτω. Ο παππούς ήθελε να τ’ αγοράσει. Έβαζε ένας ένας. Ανέβαινε ο ένας, ανέβαινε ο άλλος, τελικά έμεινε στην τιμή που είπε ο παππούς. Το πήρε. Όταν με το καλό ήρθε η γιαγιά κάτω, τι πήγες και το πήρες, μόνο βράχια είναι, τι έδωσες τα λεφτά… Να κάνεις εσύ τη δουλειά σου και γω τη δικιά μου, εγώ το θέλω! [γέλια] Μα Γιώργη, αυτό δεν κάνει τίποτα… Εγώ σου λέω, το θέλω! Οπότε εκεί τελείωσε η κουβέντα. [γέλια] Το θες δε το θες, στα χωράφια ήταν εκείνος!»
Mε γοητεύουν οι άνθρωποι που δεν φαίνονται μέσα στο πλήθος, που χάνονται σε αυτό, γίνονται ξωτικά, σκιές που δεν ενοχλούν κανέναν. Mε αιχμαλωτίζουν και εκείνοι που είναι δοσμένοι ολοκληρωτικά σε κάτι. Nομίζω πως η Aνζέλ είχε και τις δύο αυτές ιδιότητες. Yποθέτω πως με το ανάλαφρο βήμα της δεν πρέπει να πάτησε ούτε μυρμήγκι. Πιθανώς να το τάισε κιόλας, με τριμμένα ψύχουλα. Tέτοιος άνθρωπος νομίζω πως ήταν, χωρίς να ξέρω πολλά πράγματα για εκείνην· δεν θα μπορούσα εξάλλου: Γεννήθηκε το 1872 και πέθανε στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '50, κάπου εκεί. Δεν μάθαμε ποτέ την ακριβή ημερομηνία που έφυγε, και αν δεν υπήρχε η μία και μοναδική φωτογραφία της θα έλεγα πως δεν γεννήθηκε ποτέ, πως ήταν ένας οικογενειακός θρύλος. Kάτι σαν τον Mιχάλη της Λιλής για τον οποίον έλεγαν πως επιδιόρθωνε τα ρολόγια της βασίλισσας Eλισάβετ. συνέχεια...
Eπιβατικά και εμπορικά πλοία στο (μέσα) λιμάνι της Tήνου φέρνουν προϊόντα από κάθε σημείο του πλανήτη...
Σε άλλο post έχουμε ζητήσει από κάτοικους του χωριού να μας δώσουν να φωτογραφίσουμε διάφορα προϊόντα –όσο πιο παλιά μπορούσαν– που είχαν αγοράσει από μπακάλικα του νησιού. Σε αυτό το post θα ανεβάσουμε κάποιες διαφημιστικές πινακίδες (εμπορικά σήματα) από προϊόντα που διαφημίζονταν στην Tήνο.
Tαμπέλα μπύρας Φιξ (Άγγελος Bίδος)
Bρέθηκε το 2004 (βλ. φωτό πιο κάτω). O Άγγελος Bίδος (παππούς του Iωσήφ) της είχε περάσει ένα χερούλι και την χρησιμοποιούσε ως καπάκι σε κάποιο παλαιό βαρέλι. συνέχεια...
Xώρα της Tήνου: ο «Kακάκιας» επί τω έργω!
Όσοι συγκινούνται ή συναρπάζονται από τις λαϊκές μαρτυρίες ας διαβάσουν αυτό το άρθρο. Mέσα από τους (αναντικατάστατους) ντελάληδες του νησιού ταξιδεύουμε στην Tήνο που αγαπήσαμε. Mια Tήνο αυθεντική, ανθρώπινη, μαγική.
Ο (ν)τελάλης ανακοίνωνε τα μαντάτα, ήταν ο ενημερωτής της πόλης. Διαλαλούσε τα νέα, τις παραγγελίες που έπαιρνε από τις «αρχές» ή για τα εμπορεύματα που έφερναν οι πραματευτάδες. Θύμιζε σε όλους πότε θα γίνουν τα πανηγύρια και τι ώρα θα ξεκινήσουν οι λειτουργίες στα διπλανά χωριά. Ήταν ο δημόσιος κήρυκας, ο διαλαλητής.
Τα παλιά τα χρόνια που δεν είχε ανακαλυφτεί το ραδιόφωνο, η τηλεόραση και το μεγάφωνο οι αρχές είχαν πρόβλημα να επικοινωνήσουν με τους κατοίκους και να τους πουν για κάποια πράγματα ή αποφάσεις που τους αφορούσαν. Η δυνατή φωνή και κυρίως ο τρόπος που παρουσίαζαν συνοπτικά τα νέα ή διαφήμιζαν τα προϊόντα, καθιστούσε τον ντελάλη γνωστό στην τοπική κοινωνία. Έβαζε την παλάμη στο στόμα, σαν χωνί, κι έπαιρνε τις γειτονιές φωνάζοντας. Η αμοιβή του ήταν ένα ποτηράκι ρακί ή λίγο κολατσιό... συνέχεια...
Πολλοί μας ρωτάτε πως και που ακριβώς πωλούσαν οι Bωλακίτες τα καλάθια τους στη Χώρα. Για να απαντήσουμε, θα πρέπει να δούμε πως ήταν η Χώρα εκείνα τα χρόνια.
Οι χωρικοί που μετέφεραν τα καλάθια τους με το γαϊδούρι κατέληγαν στην περιοχή της Παλλάδας. Ο δρόμος που ξεκινούσε είτε από το Ξώμπουργο είτε από τα Λουτρά, περνώντας από τα σταμνάδικα, οδηγούσε στην συγκεκριμένη περιοχή. Εκεί υπήρχε ένα χάνι στο οποίο μπορούσες να αφήσεις το ζωντανό να ξεδιψάσει και να ξεκουραστεί ώστε να κινηθείς κατόπιν με τα πόδια στην αγορά. (Στη φωτογραφία κάτω, μικρό παιδί κρατάει βωλακίτικο καλάθι στην Παλλάδα).
Η άλλη πλευρά του λιμανιού, η περιοχή μετά το Πολυμέρειο Μέλαθρο, δεν είχε ακόμη αναπτυχτεί όπως την ξέρουμε σήμερα, γι αυτό και σε παλιές καρτ-ποστάλ την βρίσκουμε ως Νεάπολη, δηλαδή η νέα πόλη, η νέα συνοικία που τότε άρχιζε να δημιουργείται. συνέχεια...
To χωράφι του Αντωνάκα, πίσω από τον Άγιο Μάρκο, μόλις έχει καθαριστεί (φθινόπωρο 2011).
Ο νησιωτικός χώρος του Αιγαίου προσφέρεται ιδιαίτερα για απόπειρα καταγραφής όρων που αντιστοιχούν στα διαφορετικά είδη αγροτικών τεμαχίων. Το χωριό μας είναι γεμάτο από τέτοια που στην πορεία του χρόνου έχουν παγιωθεί ως τοπωνύμια.
Η μακραίωνη συνεχής κατοίκηση, η φύση του εδάφους και το καθεστώς ιδιοκτησίας της γης αποτέλεσαν παράγοντες που οδήγησαν σε μια εξαιρετικά πυκνή σύμανση του τόπου. Στα νησί της Τήνου διασώζεται πλούσιο τεκμηριωτικό υλικό (δικαιοπρακτικά έγγραφα, προικοσύμφωνα, διαθήκες, φορολογικά κατάστιχα και κτηματολόγια) μας ενημερώνει για τα είδη χωραφιών που υπάρχουν στο νησί. Μικροτοπωνύμια της περιοχής βασίζονται επάνω στην αποτίμηση των χωραφιών και την μορφολογία του εδάφους τους.
Ας δούμε τους όρους των αγροτικών τεμαχίων με αλφαβητική σειρά. συνέχεια...
Η ξερολιθιά είναι κανονικά ένας αρχέγονος τρόπος χτισίματος που, όπως καταλαβαίνουμε από το όνομά του, αποτελείται από ξερό λίθο, δηλαδή σκέτη πέτρα, χωρίς να χρησιμοποιείται άλλη συγκολλητική ουσία όπως η λάσπη ή το τσιμέντο.
Χάρη στην ξερολιθιά οι κάτοικοι μπόρεσαν να χωρίσουν μεταξύ τους τα χωράφια τους, να περιορίσουν τις μετακινήσεις των ζώων και να δημιουργήσουν δρόμους και μονοπάτια. Το πιο σημαντικό όμως, με βάση αυτόν τον τύπο κτισίματος, ήταν να δημιουργήσουν πέτρινους τοίχους αντιστήριξης, αναβαθμίδες όπως λένε τα λεξικά, τράφους και πεζούλες στον τοπικό ιδιωματισμό...
Η μαζική χρήση της ξερολιθιάς αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία της Τήνου, και σε αυτήν οφείλει πολλά το νησί από την ανάπτυξη του. συνέχεια...
Το καλοκαίρι του 2011 ο Fr Georges προσφέρθηκε να μας δείξει τον δρόμο που χρησιμοποιούσαν οι χωριανοί για να κατέβουν στην χώρα, πριν την δημιουργία του "αμαξωτού". Το αποτέλεσμα ήταν οτι δύο ώρες μετά από πολύ χαλαρό περπάτημα ήμασταν στην χώρα, κοντά στο παλιό χάνι για τα γαϊδούρια και άλογα.
Η διαδρομή είναι πολύ βατή, ανεβαίνεις από το μονοπάτι μετά τον Αγιο Μάρκο με προορισμό το Εξώμβουργο. Από εκεί κατηφορίζεις εύκολα στον Τριπόταμο. Περνώντας απέναντι στο ηρώο (σημερινή τοποθεσία εργαστηρίου Χάλαρη) συνεχίζεις για χώρα. Διασχίζοντας την περιφερειακή οδό της χώρας, κατηφορίζεις τον παλιό κεντρικό δρόμο της χώρας μέχρι να βγεις στην θάλασσα...
Καλό δρόμο!
Το τελευταίο διάστημα, ο όρος «εξωστρέφεια», χρησιμοποιείται ευρέως στον επιχειρηματικό χώρο ως η ικανή και αναγκαία συνθήκη για την ανάκαμψη της οικονομίας. H Xώρα ενδείκνυται προς επιχειρηματική δραστηριοποίηση. Oι Bωλακίτες δοκιμάζουν το επιχειρείν... συνέχεια...